لوپوس بیماری صعب العلاج for Dummies
لوپوس بیماری صعب العلاج for Dummies
Blog Article
البته باید بدانید که درصد بسیار زیادی از کودکانی که از مادران مبتلا به بیماری لوپوس پوستی متولد میشوند این بیماری را ندارند.
استروئید می تواند به عنوان یک درمان فوری، به عضله یا ورید تزریق شود.
حتما بخوانید: آترواسکلروز (تصلب شرایین) چگونه بیماری است؟
سابقه خانوادگی: اگر اعضای خانواده درجه اول یا دوم فردی لوپوس داشته باشند، احتمال ابتلا خود فرد به لوپوس هم زیاد می شود.
جنین هایی که لوپوس نوزادی دارند، در آینده احتمال گسترش بیماری های خود ایمنی در آن ها بیشتر خواهد شد.
قلب: در صورتی که التهاب بر قلب اثر کند موجب میوکاردیتیس (ورم عضله قلب) و آندوکاردیت خواهد شد. همین طور بر اعضاء اطراف قلب تاثیر می گذارد و باعث پریکاردیتیس( التهاب کیسه پریکارد) می شود که امکان ظهور علائمی مثل: درد قفسه سینه یا سایر علائم فراهم می شود.
یکی از علائم لوپوس اریتماتوز جلدی، تورم در اطراف چشم است که باعث اختلال در دید بیماران میشود.
همچنین گاهی اوقات باعث بروز مشکل در اندام های داخلی بدن می شود. در هنگام بیرون رفتن از منزل، نکات زیر را رعایت کنید:
بی اشتهایی ناشی از مشکلات گوارشی باعث تغییر در رژیم غذایی افراد و کاهش وزن آنها خواهد شد.
تشخیص لوپوس دشوار است؛ زیرا علائم و نشانهها از فردی به فرد دیگر متفاوت است. علائم و نشانه های لوپوس ممکن است در طول زمان تغییر کند و با بسیاری از اختلالات دیگر همپوشانی داشته باشد.
این درد قفسه سینه با نفس عمیق، سرفه، عطسه یا خنده بدتر میشود و به همین دلیل فرد ممکن است تنگی نفس دائمی داشته باشد.
با توجه به چگونگی تاثیر لوپوس بر افراد، راه درمان هم متفاوت است. بیماری لوپوس باعث مرگ میشود اگر فرد درمان نشود، دوران عود بیماری ممکن است نتایج مرگ بار به همراه داشته باشد.
اگر لوپوس دارید باید از قرص های پیشگیری از بارداری استفاده کنید که حاوی هورمون پروژسترون و مقدار کمی هورمون استروژن است و یا می توانید از روشهای فیزیکی جلوگیری کننده از بارداری مانند کاندوم استفاده کنید. این کار به این دلیل است که هورمون استروژن به احتمال زیاد باعث تشدید بیماری میشود. اگر تحت درمان با داروهای استروئیدی هستید، باید از داروهای ضد بارداری مدروکسی پروژسترون استات که به صورت تزریقی تجویز می شود، اجتناب کنید.
این روش موثر است؛ زیرا حتی وقتی که هیچ علامتی در فرد مشاهده نمی شود، باز هم می توان بیماری را تشخیص داد.